Το Φάληρο, μέχρι το 1920 περίπου, ήταν ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό. Τα σπίτια ήταν πολύ αραιά ενώ υπήρχαν απέραντες εκτάσεις σπαρμένες με σιτάρι, κριθάρι και βρόμη όπως και πολλοί αμπελώνες. Κάποιοι κάτοικοι ήταν ψαράδες ενώ οι περισσότεροι ήταν γεωργοί, κτηνοτρόφοι και βοσκοί.
Το 1883 εγκαινιάστηκε το πρώτο μεταφορικό μέσο, το οποίο συνέδεε το Π. Φάληρο με την Αθήνα. Ονομάστηκε “Ιπποκίνητος τροχιόδρομος”. Αργότερα, στα 1890, τα άλογα αντικαταστάθηκαν με ατμομηχανή η οποία ήταν ικανή να τραβήξει λίγα βαγόνια με μικρή ταχύτητα. Το 1910 ήρθαν οι ηλεκτροκίνητες μηχανές και το γνωστό σε όλους μας “ΤΡΑΜ”.
Το 1900 ιδρύθηκε στο Φάληρο ο πρώτος ζωολογικός κήπος της Ελλάδας, ο οποίος όμως έκλεισε άδοξα το 1916 λόγω του Α’ παγκοσμίου πολέμου και των οικονομικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν.
Γύρω στα 1910 – 1915 κάποιοι εύποροι της εποχής άρχισαν να οικοδομούν επαύλεις και βίλες, εμπνευσμένοι από τη φυσική ομορφιά του Φαλήρου και της παραλίας του, αλλάζοντας ουσιαστικά την εικόνα της περιοχής. Μερικές από αυτές, όπως η έπαυλη “ΚΟΥΛΟΥΡΑ” διασώζονται μέχρι και σήμερα.
Το 1914 μεταφέρθηκε στο Π. Φάληρο η πρώτη αεροπορική σχολή από την Ελευσίνα. Επίσης στο Φάληρο έγινε η πρώτη σχολή τεχνικών αεροπορίας ενώ το 1925 ιδρύθηκε το πρώτο κρατικό εργοστάσιο αεροπλάνων (Κ.Ε.Α.) από την Αγγλική εταιρία Μπλάκμπερν. Στο φαληρικό Δέλτα δημιουργήθηκε και ο πρώτος Αερολιμένας για υδροπλάνα, εγκαινιάζοντας παράλληλα, την 1η Αυγούστου 1926, την πρώτη διεθνή αεροπορική γραμμή Μπρίντεζι – Φάληρο – Κωνσταντινούπολη.
Παράλληλα, και ως το 1918, λειτούργησε και το πρώτο σχολείο του Φαλήρου εγκατεστημένο στο βάθος της αυλής του σπιτιού του Νίκου Σκορδαρά.
Έως το 1920 οι δρόμοι του Π. Φαλήρου φωτίζονταν με φανάρια γκαζιού, τα οποία ήταν σαν έργα τέχνης. Ψηλά, περίπου 3 μέτρα, κομψά, σιδερένια και στο κάτω μέρος τους είχαν ανάγλυφη την θεά Αθηνά, όρθια με περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ.
Το 1925 συνεστήθη η Κοινότητα Παλαιού Φαλήρου με το Προεδρικό Διάταγμα 27/8/1925. Παράλληλα έγινε και η μετονομασία του τότε συνοικισμού Βουρλοποτάμου, σε Αμφιθέα.
Το 1942, το Παλαιό Φάληρο από κοινότητα που ήταν έως τότε, γίνεται δήμος (συγχωνεύτηκε και η Κοινότητα Καλαμακίου που όμως αποσπάσθηκε το 1945) και πρώτος δήμαρχός του ήταν ο Κ. Τουφεξής, ενώ το 1961 γίνεται αυτόνομος δήμος.
Από το 1946 και μετά, το Παλαιό Φάληρο αρχίζει να ξεχωρίζει λόγω της ιδιαίτερης θέσης του και αρχίζει να γίνεται προάστιο με πολλές εξοχικές κατοικίες πλούσιων οικογενειών.
Αργότερα αναπτύσσεται και εμπορικά λόγω της εξάπλωσης του πληθυσμού προς τα νότια προάστια, κατέχοντας μέχρι σήμερα εξέχουσα θέση στις προτιμήσεις των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, κάτι που φαίνεται και από τις τιμές των ακινήτων.
Το Φάληρο ανήκει στις περιοχές της Αθήνας με τις υψηλότερες τιμές ανά τετραγωνικό μέτρο.
Η πορεία του Δήμου Παλαιού Φαλήρου αρχίζει την 1/9/1942 με τον διορισμό του Κ. Τουφεξή, ως Δημάρχου, μετά από σχετικό προεδρικό διάταγμα (1465/1942) το οποίο αναγνώρισε την κοινότητα Π. Φαλήρου σε Δήμο.
Την εποχή εκείνη (απογραφή 1940) το Π. Φάληρο είχε 1.570 οικοδομές και 8.302 δημότες.
Το 1951 οι οικοδομές ανήλθαν σε 1.988 και οι κάτοικοι σε 12.894. Πλέον είχε αρχίσει η ραγδαία ανάπτυξη του Δήμου.
Το 1961 οι δημότες ανέρχονταν σε 22.157,
το 1971 σε 35.066,
το 1981 σε 53.273,
το 1991 ήταν 61.371 ενώ με την τελευταία απογραφή του
2001 οι κάτοικοι του Δήμου μας ήταν 64.579.
Επίσης, μετά το 1974, αρκετοί ομογενείς από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκαν στο Παλαιό Φάληρο, δημιουργώντας μια ιδιαίτερα ζωντανή κοινότητα.
Παρακάτω παραθέτουμε μία λίστα με τους διατελέσαντες Δημάρχους του Δήμου Παλαιού Φαλήρου από την ίδρυσή του έως σήμερα:
- Κ. Τουφεξής (1/9/1942 – 28/1/1945)
- Κ. Νταής (29/1/1945 – 11/2/1946)
- Α. Μαγριπλής (11/2/1946 – 11/4/1946)
- Κ. Νταής (11/4/1946 – 17/6/1946)
- Ι. Ντάβαρης (17/6/1946 – 9/8/1950)
- Γ Σακελλαρίου (17/8/1950 – 24/5/1951)
- Ι. Λάππας (24/5/1951 – 9/6/1959)
- Ν. Ψαρράκης (9/6/1959 – 25/5/1970)
- Ε. Ζησιμοπούλου (29/5/1970 – 13/7/1970)
- Σ. Βλαχόπουλος (13/7/1970 – 17/9/1974)
- Γ. Χρονόπουλος (17/9/1974 – 24/9/1974)
- Δ. Μπαβαρέζος (24/9/1974 – 6/4/1975)
- Δ. Καψάνης (6/4/1975 – 31/12/1986)
- Γ. Χρυσοβερίδης (1/1/1987 – 31/12/1998)
- Δ. Καψάνης (1/1/1999 – 31/12/2002)
- Δ. Χατζιδάκης (1/1/2003 – 16/6/2019 )
- Ι. Φωστηρόπουλος (17/6/2019 – )
Με την πάροδο των χρόνων, οι ανωτέρω διατελέσαντες Δήμαρχοι συνέβαλαν στην πλήρη αλλαγή του Δήμου Π. Φαλήρου. Το Φάληρο ασφαλτοστρώθηκε, φωτίστηκε, δημιουργήθηκαν παιδικές χαρές και υπέροχες πλατείες. Η παραλία άλλαξε χωρίς να χάσει όμως την παλιά της ομορφιά και αίγλη, ενώ δημιουργήθηκαν γήπεδα και εμπορικά κέντρα.
Σε μια ασφαλή έκταση 13 στρεμμάτων, μεταξύ του Φλοίσβου και της ομώνυμης μαρίνας, επί της λεωφόρου Ποσειδώνος εγκαινιάστηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2008 ο μεγαλύτερος παιδότοπος των Βαλκανίων, ο οποίος μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 1400 παιδιά ηλικίας 2 έως 12 ετών, Εκεί μικροί και μεγάλοι μπορούν να περάσουν μερικές ώρες διασκέδασης δίπλα στη θάλασσα.
Επίσης, ο Δήμος διαθέτει μια πολύ όμορφη μαρίνα, το θωρηκτό Αβέρωφ που προσφέρεται ως ιστορικό μουσείο ανεκτίμητης αξίας, ενώ το Πλανητάριο θεωρείται ένα μοναδικό πολιτιστικό κέντρο.
Σήμερα ο Δήμος Π. Φαλήρου, ως “Ολυμπιακός Δήμος“, άλλαξε ριζικά τη μορφή της περιοχής με τα Ολυμπιακά έργα που εκτελέστηκαν.
Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε μία τεράστια κληρονομιά για το Π.Φάληρο με νέα έργα, γήπεδα, αναπλάσεις και αναπαλαιώσεις, δρόμους και συγκοινωνίες.
Βιογραφικό Χορωδίας Παλαιού Φαλήρου- “Ανδρέας Λαζάρου”
Η Χορωδία Παλαιού Φαλήρου – “Ανδρέας Λαζάρου”, πρώην «Δημοτική Χορωδία Π. Φαλήρου 1981», ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Λαζάρου το 1981. Στα 36 χρόνια πορείας της – ως και την απώλεια του μαέστρου της το 2017 – πραγματοποίησε πάνω από 280 εμφανίσεις.
Έλαβε μέρος σε πολλά Φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας και απέσπασε πρώτα και δεύτερα βραβεία σε πολλούς Διεθνείς Χορωδιακούς Διαγωνισμούς, όπως 1ο βραβείο σε Φολκλορικό Διαγωνισμό στο Arezzo της Ιταλίας, 2ο και 3ο βραβείο σε Διαγωνισμό στο Olomouc της Τσεχίας και στην Trnava της Σλοβακίας. Ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές της χορωδίας ήταν η παρουσίαση της “Λειτουργίας της Στέψης”, του W. A. Mozart σε επετειακή συναυλία για τα 10 χρόνια της χορωδίας και η συναυλία στην Αγ. Πετρούπολη της Ρωσίας με θρησκευτικούς ύμνους, στους τάφους των Ρομανώφ, το 2004.
Το Φεβρουάριο του 2019 συμμετείχε στη μουσικοαφηγηματική παράσταση με θέμα: «Σουρής ο Σατιρικός, ο Προφητικός», σε μουσική Πασχάλη Τόνιου, η οποία πραγματοποιήθηκε στο «Παλλάς», με σκοπό τη στήριξη της οργάνωσης ΜΕΤΑδραση για τα ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid 19 η χορωδία συνέχισε τη δραστηριότητά της διαδικτυακά. Αποτέλεσμα αυτής ήταν η διαδικτυακή ερμηνεία και η δημιουργία βίντεο του τραγουδιού «Δε σε φοβάμαι». Το Νοέμβριο του 2020 έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Ψηφιακό Χορωδιακό Φεστιβάλ, αφιερωμένο στην Ειρήνη, που διοργάνωσε η Χορωδία «Κοραής».
Η Χορωδία είναι μέλος της Στέγης Ελληνικών Χορωδιών.
Από τον Οκτώβριο του 2017 τη διδασκαλία και διεύθυνση της χορωδίας έχει αναλάβει η καθηγήτρια μουσικής, συνθέτρια και μαέστρος Λώρα Πετροπούλου
